Al van het moment dat ik zwanger was, leek het wel alsof iedereen ineens een mening had over wat ik “moest” doen.
-
Je moet borstvoeding geven, maar zorg dat je niet te lang doorgaat.
-
Je moet ambitieus blijven en je carrière uitbouwen, maar het is ook niet de bedoeling dat je je kinderen te vaak naar de opvang brengt.
-
Je moet je kids niet te vaak bij de babysit laten, maar vergeet ook niet een sprankelend liefdesleven met je partner te hebben én een bruisende sociale agenda bij te houden.
En dan vraag ik me af: hoe doen mensen dat?
Of beter: waarom willen we dat eigenlijk doen?
Het was die constante druk en het besef dat zoveel mama’s hiermee worstelen die me deden beslissen om me te richten op het begeleiden van mama’s.
Want als er één groep is die vaak te veel hooi op haar vork neemt, dan zijn het wel mama’s.
Hey, ik ben Claudia!
Als The No-Nonsense Coach leerde ik vrouwen al enkele jaren hoe ze moesten stoppen met pleasen en dat zogezegde "perfecte" leventje konden loslaten. Hoe ze gewoon hún goesting konden doen, zonder zich schuldig te voelen of zot te laten maken door al die verwachtingen van buitenaf.
En toen werd ik mama...
Plots draaide álles om mijn dochter. Mijn hoofd, mijn agenda, mijn energie... alles stond in het teken van haar. En ik had het niet eens door, tot die ene dag waarop ik besefte: waar ben ík eigenlijk gebleven?
Maar daar iets aan doen? Ho maar, dat was een ander paar mouwen. Ik had schrik. Schrik dat als ik weer een beetje ruimte voor mezelf nam, ik een minder goeie mama zou zijn.
Alsof "de perfecte moeder" betekent dat je jezelf volledig moet wegcijferen.
Dus ik bleef maar doorgaan, als een soort oververmoeid, perfectionistisch Duracell-konijn.
Tot het ineens klikte.
Welk voorbeeld geef ik mijn dochter eigenlijk, als ik mezelf compleet opzijschuif?
Wil ik dat zij later óók zo leeft?
Euh, nee bedankt!!
Dus ik begon eraan te werken.
ik ben mijn eigen kennis als coach beginnen toepassen op mezelf. Geen vage theorieën, maar concrete stappen die écht werken.
Ik leerde opnieuw grenzen stellen zonder schuldgevoel, perfectionisme overboord gooien en opnieuw ontdekken wie ík ben – los van al die rollen die ik vervul.
En dát is exact wat ik nu andere mama’s leer in mijn traject ‘Meer dan alleen mama’.
Niet omdat het moet, niet omdat er nog een extra to-do-lijstje bij moet komen, maar omdat jij het verdient om jezelf terug te vinden—én tegelijk een nog betere mama te worden.
Herken je jezelf hierin? Laat ons kennismaken. Boek hier gratis een gesprek en dan kunnen we kijken of ik de juiste persoon ben om jou te helpen.
Ik ga er geen doekjes om winden.
Je gewoontes veranderen is niet gemakkelijk. Zeker niet als mama, want je bent het al zo gewend om altijd eerst voor anderen te zorgen.
Maar eerlijk? Als je blijft wachten op het "juiste moment" – tot de kinderen groter zijn, tot het rustiger wordt, tot je eindelijk wat meer tijd hebt – dan zit je over vijf jaar nog altijd in dezelfde rush.
Verandering vraagt moed, doorzettingsvermogen en – ja, ik ga het zeggen – actie. Geen extra to-dolijsten, geen schuldgevoelens, maar wél bewuste keuzes maken voor jezelf. Daar help ik je bij.
Maar er zijn twee dingen die jij moet meebrengen: je moet openstaan voor verandering en je moet ervoor willen gaan. Niet perfect, niet meteen alles anders, maar wel stap voor stap de juiste richting uit.
Blijf je wachten, of kies je nu voor jezelf? Laat ons kennismaken en ontdek hoe jij weer meer jezelf kan zijn, zonder schuldgevoel.
5 random weetjes over mij:
-
Ik wou eerst geen kinderen, maar heb dan 2 jaar moeite moeten doen om zwanger te geraken van ons dochtertje. Ik wou ook helemaal geen moederkloek zijn maar het blijkt dat ik dat keihard wél ben en daar heb ik ondertussen vrede mee. Alleen idioten veranderen niet van gedacht, toch?
-
Ik ga heel graag wandelen in de bergen of gewoon hier thuis in de bossen. Alleen, met Bruno en Loa of met vrienden.
-
Ik heb een grote voorliefde voor Italië (die ik zonder twijfel heb overgekregen van mijn mama). De taal, het eten, de omgeving, de mensen, de gewoontes. Alles!
-
Ik ben sportief en probeer gezond te eten (zonder te diëten en met voldoende ruimte om ook gewoon te genieten want ik ben een geboren bourgondiër) maar dat gaat met ups en downs en ik moet mij daar wel voor motiveren.
-
Over eten en drinken gesproken: Ik HOU van apéro! Ik kan zonder probleem een uitgebreide apéro als avondmaaltijd doen.
Wat anderen zeggen over mij:
